Czcigodny Sługa Boży kard. August Hlond
(1881-1948)kardynał; w latach 1926-1948;
Prymas Polski
Założyciel Towarzystwa Chrystusowego; salezjanin
1926-1932
W sprawie bractw wstrzemięźliwości i tygodnia propagandy trzeźwości.
Poznań, dnia 5 stycznia 1932.
Wielebnym Rządcom kościołów polecani, aby w niedzielę 31 stycznia wygłosili kazanie o trzeźwości, jako warunku moralnego odrodzenia kraju. W tej nauce zapowiedzą na dzień Matki Boskiej Gromnicznej wspólną Komunię św. członków Bractwa Wstrzemięźliwości z odpustem zupełnym, z odnowieniem przyrzeczenia oraz z uroczystym przyjęciem nowych członków.
Kolektę wyznaczoną na dzień Matki Boskiej Gromnicznej na propagandę trzeźwości należy przesłać niezwłocznie do Kancelarii mojej. Stanowi ona główną podstawę utrzymania katolickiej centrali przeciwalkoholowej, która w obecnych warunkach gospodarczych bez tej pomocy nie mogłaby się ostać.
Od tej kolekty należy odróżnić składkę organizacyjną Bractwa Wstrzemięźliwości, wynoszącą rocznie 10 groszy od członka, którą się zbiera w formie składki dobrowolnej na zebraniach Bractwa. Tę składkę przewidzianą statutem, odeśle skarbnik Bractwa wprost do centrali Związku Bractw Wstrzemięźliwości w Poznaniu.
Wzywam dalej wielebnych Rządców kościołów, by po walnym zebraniu Bractwa, to jest 2 lutego wysłali zaraz formularz sprawozdawczy, opisujący stan i działalność całoroczną Bractwa i pod adresom Związku Bractw Wstrzemięźliwości, Poznań, Aleje Marcinkowskiego 26. Sekretariat generalny przedłoży mi te sprawozdania 1 kwietnia.
Polecam wreszcie wygłaszanie wykładów o alkoholizmie na zebraniach bractw i organizacji katolickich, propagowanie kwartalnika "Przyjaciel Trzeźwości" i organizowanie wystaw przeciwalkoholowych. Materiałem propagandowym, przeźroczami do wykładów i eksponatami służy Składnica Abstynencka w Poznaniu.
Katolicki ruch trzeźwości robi dobre postępy, które zaznaczają się zwłaszcza rozwojem idei wstrzemięźliwości wśród młodzieży. Należyte ustosunkowanie się pastoralne wielebnego Duchowieństwa do tego zagadnienia przyniesie sprawie wielkie pożytki. Liczę z wszelką pewnością na to, że i na ten ważny problem zwrócą wielebni Księża swą uwagę, traktując go w praktyce duszpasterskiej jako doniosłe zadanie bieżącej chwili.
Druk: "Miesięcznik Kościelny Archidiecezyj Gnieźnieńskiej i Poznańskiej", 1(1932), s. 2-3;
także: Dzieła, s. 312.