Krynica, dnia 12 października 1932.
Liturgia listopadowa łączy nas ze zmarłymi i wyraża się pielenie a przejmująco w pacierzach zadusznych. Wierni z modlitwą łączą jałmużnę, która dzisiaj staje się uczynkiem tym milszym Bogu, że wielu otacza nas biednych i nieszczęśliwych. Niechże miłosierdzie, świadczone chętnie ubogim, wyprasza zmiłowanie Boże pomarłym!
Ponieważ atoli od pewnego czasu zachodzą na naszych cmentarzach nieporządki tym wywoływane, że nagabują tam wiernych w sposób nie odpowiadający świętości miejsca nieznane parafii osoby, wzywam Wielebnych Księży Proboszczów, by żadnych żebrzących na cmentarz nie wpuszczali, odsyłając ich do Wydziałów Parafialnych "Caritas" lub do Stowarzyszeń św. Wincentego albo do Pan Miłosierdzia.
Natomiast zlecą Wielebni Księża Proboszczowie Stowarzyszeniu św. Wincentego lub Paniom Miłosierdzia, by na ubogich parafii przeprowadziły na cmentarzach zbiórkę w uroczystość Wszystkich Świętych i w Dzień Zaduszny. Zbiórka odbywać się powinna bez głośnego wołania i bez przeszkadzania pobożności wiernych.
Druk: "Miesięcznik Kościelny Archidiecezyj Gnieźnieńskiej i Poznańskiej", 10(1932), s. 74;
także: Dzieła, s. 356.